പ്രാക്ചരിത്രകാലം മുതൽ ഇന്നുവരെയുള്ള ഭാരതീയചിന്തയുടെ ചരിത്രമാണ് ഇതിലെ പ്രതിപാദ്യം. കേവലമായ ദാർശനികാശയങ്ങൾ മാത്രമല്ല ഇവിടെ ചർച്ചചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ദാർശനികചിന്തയുടെ വളർച്ചയെ സാമ്പത്തിക-സാമൂഹികവളർച്ചയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പരിശോധിക്കുകയാണിവിടെ. ഈ പരിശോധനയിൽ സ്വീകരിച്ചി രിക്കുന്നത് മാർക്സിസ്റ്റ് സമീപനമാകുന്നു; പക്ഷേ യാന്ത്രികമായ മാർക്സിസ്റ്റ് രീതിയല്ല. അതായത്, ആശയങ്ങൾ ഭൗതികസാഹച ര്യങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനങ്ങൾ മാത്രമാണ് എന്ന് ഗ്രന്ഥകർത്താവ് വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. ഭൗതികസാഹചര്യങ്ങളെ കരുപ്പിടിക്കുന്നതിൽ ആത്മീയചിന്തകൾക്കും ആശയങ്ങൾക്കുമുള്ള അതിപ്രധാനമായ പങ്കിനെ അദ്ദേഹം പ്രത്യേകം ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ഭാരതീയചിന്തയുടെ വികാസത്തിൽ മതങ്ങൾ-ഹിന്ദുമതം മാത്രമല്ല, ഇസ്ലാമും ക്രിസ്തുമ തവും-വഹിച്ചിട്ടുള്ള പങ്കിനെപ്പറ്റിയും അദ്ദേഹം ചർച്ചചെയ്യുന്നു.